COPA CANTÁBRICA _2015 >> NON HAI PRANTAS DE INTERIOR NEN PAXAROS DE XAULA!!

Alviscábase temporal e a Auténtica en Piedras Blancas sementou o pánico en terras asturianas , o que aconteceu na pista de xogo dende o minuto cero foi unha loita a cara de can estre dúas selecicons a Auténtica e a Asturiana do Liriu que se desexan e respeitan e que entran sempre sen artificios a unha loita encarnizada corpo a corpo pola gloria cantábrica. Mais a alerta máxima en terra astur á marxe do impetu de cada un dos golpexos que procuraban o castru , veu pola insaciábel sede dos palanadores e palanadoras da Auténtica que ó igual que secaron co seu xogo á seleccion asturiana no ring de piedras blancas aniquilaron tamén as reservas de sidra , viño e licor de herbas dun país que quedou tremendo despois do paso da Auténtica de Flores_2015 capitaneada polo implacábel Alvariño , o xa popularmente coñecido coma o Ibrahimovic da billarda. 

Co peito cheo e cos paláns firmes A Auténtica apresentabase en Piedras Blancas disposta a disipar o feixe de dúbidas que asaltaron ós de Flores por mor da baixa de ultima hora disa estrela top que á Daniel dos Billardeiros Musicais . Nun poderoso retrouso o noso seleccionador nacional non se quedou cos brazos cruzados e executou unha das súas xogadas mestras que quedarán xa para a história , a de convorcar por vía urxente a Alvariño para exercen coma referente vital e deportivo na pista de xogo. Estreaban internacionalidade xunto co flamente fichace da Polka , o xoven Rubén , Chousa e Jorge que coma o resto de internacionais galeg@s luciron o brazalete negro en honra e respeito do falecido Neira Vilas . Tod@s somos Balbinos , era o apostrofe que a Atentica apostillou ó cartaz de Golpiño e Pincha , as persoaxes creadas polo ilustrador Ruán de gran impacto no universo da Billarda e do Liriu.

Toda a tension dun enfrontemento na cuspide se disipaba nos intres previos no bar fronte a pìsta de xogo donde dun xeito natural os palanadores das Auténtica e os Asturian@s se mesturaron , abrazaron ós rivais e ós copos de cervexa e viño cos que Copa Cantábrica dába inicio.

e mentras A Auténtica inxeria os primeiros impulsos líquidos os machetadores e machetadoras astures repuñan forzas con bocadillos e tapas de callos para dunha vez dobregar ise rexo pau de ferro que é a seleccion galega na pista de xogo

Sabedor da importancia do choque , Flores non se despegaba das novas incorporación e tentaba en todo momento que palanadores que á postre terían unha importancia clucial coma Jorge e Alvariño se sentiran partícipes do grupo.

A barra do Bar Hilton converteuse nunha brutal trincheira na que os galegos e asturianos desputamos entre as tapas de callos e as cañas o primeiro e marabilloso asalto....

E ás 12 h chegou a hora da verdade , Galiza e Asturies deixabamos de caralladas e baixo o cheiro da sidra racahndo no vaso cada selección saltaba ó gran teatro dos soños de Piedras Blancas

Antes do inicio da contenda a selección asturiana reuniuse en corro e realizaron o intimidador berro de compromiso equipa , un feito que á postre que se constatou coma un tremendo erro...

Porque asturies comezou dubidosa e ise enxordecedor berro espertou de vez o coroceir@ que cada palanador galeg@ levamos dentro...

Alvariño coma referente absoluto da Auténtica_2015 , impulsou ate o infinito a súa billarda.plátano , coma a calificou algún dos seus contrincantes asturianos , e marcou o ritmo de xogo dunha seleccion que se mostrou con golpes coma os encastraus dende o centro da pista de Franco e Manolo coma un equipo firme e rexo sen fisuras en ningun dos tramos da carreira.

Un resultado final que en absoluto é o que reflexa o marcador , xa que o único resultado que vale unha vez máis é do recoñecemento ao esforzo de persoeiro tans maxistrais coma Hevia que a contra-corrente sempre fai posíbel a infraesturctura que para a Autentica e a seleccions asturiana se muten en dous galos de pelexa e se atopen fronte a fronte na pista de Piedras Blancas.

E coma guinda , espectacular xantar de irmandade no Restaurante Rosario con fabada coma prato estrela que brilou ó mesmo nivel que a clásica restra de chistes de Flores , os trucos de maxia de Alavariño e o amago de competicion de pulso que puxo en alerta a gorxa e o brazo de Chousa , Milio e naturalme do Ibrahimovic da billarda que alí donde hai lume el sempre se achega coa gasofa..

E non pode haber unha Copa Cantábrica sen o asalto final ao mítico Lacón de Vallina , o lusco e fusco de Piedras Blancas , foi o marco perfecto que elexíu Jorge dos Pena-Verde para inscribir o seu nome con letras de ouro nista gran competición gañando o Aberto co que se clausura ista edicion da Copa Cantábrica na que se demostrou unha vez máis que ....non hai prantas de interior nen paxaros de xaula!!